Yes! Yes! Yes!

Vanmorgen in het ziekenhuis geweest om mijn ingegipste linkerpols te laten bevrijden van het beknellende gips van de afgelopen 38 dagen. En wat dacht je wat?

HET IS GENEZEN !!!

De arts zag geen breuk meer in pols noch handwortelbeentje. Tjonge wat ben ik blij. Dankbaar en blij zelfs, ik lijk Gert & Hermien wel in één persoon. Maar het kan me niets schelen. Ik dank mijn hemelse Heelmeester op mijn (spreekwoordelijke) blote knieën.
De arts, die fijne vent, zei nog wel dat ik moet gaan revalideren en liet aan mijzelf de keuze of ik dat met hulp van een fysiotherapeut wilde doen of niet. ‘Je doet dan thuis in wezen niets anders dan wat je bij de therapeut doet’, vertrouwde hij ons toe (want Purperpol was natuurlijk mee om mijn weke handje vast te houden). Dapper als ik ben (uche) koos ik natuurlijk voor de zelfstandige optie. De zorgpremies zijn al hoog genoeg, stelde ik autonoom vast. Ja, als ik maar gezond word verklaard dan komen de babbels weer snel terug.

Overigens moet ik er nog wel rekening mee houden dat het nog een maand of drie kan duren voordat alles zich weer in het oude heeft gevoegd, waarschuwde de orthodontist / orthopedagoog / orthopedist / orthodontist * (doorstrepen wat niet wordt verlangd). Ja, er zijn wat ortho’s in Nederland.

En hoorde ik deze goede man nu ook nog zeggen dat voldoende rust afgewisseld met de zinnen verzettende uitstapjes gecombineerd met een dieet van chocolade, koek en gebak en het drinken van een glas zeer goede wijn of ander gedestilleerd de genezing zeker zal doen versnellen? Of is de wens niet alleen de moeder van de gedachte, maar inmiddels ook van mijn gehoor?

Wat hij in ieder geval wel zei, was dat ik goed moet oefenen met knijpen en draaien. Kijk, dat treft, want daar ben ik toevallig een meester in. Mijn vrouw zal om die reden de komende tijd weliswaar met een boog om mij heen lopen, maar misschien helpt een balletje dan ook?