Vanwege de rottige ziekte SLE van mijn geliefde Purperpol krijgen wij vanaf 2008 elk jaar binnen de kortste keren de rekening van het verplichte eigen risico van de zorgverzekering. En dat is gelijk de volle mep dus, want er wordt wat afgeslikt hier. Tien pillen per dag, voor minder wil die vervloekte ziekte zich niet gedeisd houden. Bij die pillen zitten hele dure. Voordat de eerste maand van het nieuwe jaar goed en wel is afgelopen, zitten we daarom al boven het maximum van de 165 euro. Wat u zegt: even slikken ja.
In een kostenoverzicht dat per post tot ons kwam, werd overduidelijk verklaard, uitgelegd en opgesomd waarom wat wanneer hoeveel moet kosten. Overduidelijk dus. Vooral één zinnetje midden in een verklarende tekst liet mijn wenkbrauwen rijzen. Deze zin:
Het verschuldigde bedrag is het bedrag dat wij van u tegoed hebben.
Leest u deze zin nog eens. En leg mij dan eens uit waarom die zin daar staat. Nee, dat dacht ik al dat u dat niet kan. Die zin slaat namelijk helemaal nergens op. Die zin is er een van het kaliber:
Dit huis wordt bewoond door de ingezetenen.
Deze door mij persoonlijk gebakken taart is vervaardigd door ondergetekende.
Het vloeibare water voelde vochtig, ja zelfs nat aan.
Toen wij van Rotterdam vertrokken, vertrokken wij van Rotterdam.
Baarlijke nonsens dus, waarvan een enkele keer een aardig liedje valt te maken, daar niet van.
Overigens doet me dit alles weer denken aan een van de geweldige citaten uit de door mij zeer geliefde verhalen van Olivier B. Bommel, waarin de hoofdpersoon in het woonvertrek van zijn eigen Bommelstein tegen een gast zegt: ‘Ziet u die eeuwenoude schouw? Die heb ik zelf zo laten metselen!’
Meesterlijke opmerking...
1 opmerking:
Er zijn een hoop laagopgeleide, simpele mensen in Nederland. Ik denk echt dat er heel veel mensen zijn die niet snappen wat 'verschuldigd' betekent...
Een reactie posten