Enkele weken geleden brak ik mijn pols. Of was het nu toch ook een van mijn handwortelbeentjes? De heren medici waren het niet geheel eens met elkaar, en daar ben ik nu mooi klaar mee. Of juist niet dus. Maar we zullen het merken als het gips eraf mag over nu precies negen dagen. Het aftellen is inmiddels wel begonnen want ik ben het sinds een paar dagen helemaal zat. Niet alleen kan ik een aantal Algemene Dagelijkse Handelingen (een begrip in de zorgsector) niet meer (alleen) maar ook begint er iets te kriebelen onder het gips.
Maar eerst over die ADL. Waaraan moeten de oplettende lezertjes (m/v) hierbij denken? Aan zaken als veters strikken, jas dichtritsen en brood snijden. Dat laatste is hier te huize vrij noodzakelijk omdat we ons eigen brood bakken. Daar ga ik ook nog eens een blogje over schrijven. Een blogje met een luchtje.
Wat ik ook niet meer kan, is mijn eigen broek ophouden. Figuurlijk lukte dat de laatste tijd ook al niet zo bijster, maar dit gezegde is nu ook heel letterlijk op mij van toepassing geworden. De rits ben ik weliswaar nog net de baas, maar de knoop is het mij. Als ik mijn broek vast wil maken, moet ik eerst languit gestrekt op bed of bank gaan liggen en dan lukt het nog niet, of amper al naar gelang welke broek ik (bijna) aan de kont heb hangen. En ik heb niet eens een bierbuik! Daarom heb ik maar een paar voetbalbroeken laten aanschaffen door mijn wederhelft. U weet wel: van die goedkope kunststofdingen van de Zeeman of Wibra. Daar zitten knopen noch ritsen aan, in of op. Echt heel vreselijk mooi zijn ze ook niet, maar daarom staan ze me prima. Geen vlag op deze modderschuit, nee. Dit indachtig het spreekwoord: al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Of moet ik nu juist melden dat kleren de man maken? In beide gevallen ben ik bepaald niet het haantje. Eerder het haasje.
En over dat kriebelende gips? Nou, dat valt qua jeuk wel mee, maar niet qua strakheid. Vooral bij mijn handpalm zit het na zo’n week of twee en een half toch wel wat strak. Ik heb zo’n zin om mijn hand even te laten wapperen… iets waar ik anders nooit last van heb. Nog negen lange dagen. Zucht.
1 opmerking:
Hier vinden ze 't heerlijk zitten (de jonge mannen), van die zachte broeken ;)).
Maar als 't uit noodzaak is, is het anders (en ze zijn inderdaad niet erg mooi ;()
Zettum op, nog negen dagen!
Een reactie posten