Wie kan zich voorstellen dat je een half uur nadat het door jou zo hevig verwenste gips eraf is gegaan al weer kunt terugverlangen naar datzelfde gips? Dat veilige gips, dat beschermende gips. Dat gips waarin ik geen pijn had en niet al te voorzichtig hoefde te doen. Zodoende voel ik me nu een beetje als een door de woestijn trekkende jood die mismoedig terugverlangt naar het veilige Egypte. Laat die vleespotten maar zitten. Weten wat je hebt, daar gaat het om. Vrijheid is leuk, maar zo’n woestijn is maar eng, want je weet maar nooit nietwaar? Zo wordt de vastigheid van het gipsharnas nog bijna verkozen boven de onzekere vrijheid die je tegemoet gaat en waarbij je maar moet afwachten of het allemaal ooit nog een keer pijnloos zal worden, au, en helemaal zal genezen. En wie denkt dat ik kleinzerig ben, kan ik verzekeren dat dit geheel bezijden de waarheid is. Ik ben niet kleinzerig, ik ben ontzettend kleinzerig. Met de nadruk op ontzettend, ja. Maar ik kan er wel aardige stukjes over schrijven, dus dient het toch nog een hoger doel. Hoop ik dan maar.
Voorlopig rest mij niets anders dan verder te gaan met mijn gedraai en geknijp. Al kneep ik hem eigenlijk al voordat het gips eraf ging...
3 opmerkingen:
een lekker strak verbandje erom
met veel liefde door purperpolletje[ als je haar niet teveel geknepen hebt natuurlijk, anders verdien je het]
misschien heb je gewoon spierpijn omdat je spieren hebt gebruikt die een tijdje niets te doen hadden?
Inge
Heel herkenbaar, ik wilde ook zo graag het gips van mijn voet af, terwijl ik er zo goed mee kon lopen. Toen het eraf was deed iedere stap me pijn. Nu weken later gaat het al een stuk beter, dus houdt vol! Het komt goed.
Een reactie posten