Van groot naar klein naar groot

Het leven is een golfbeweging. Ik kan me nog goed herinneren dat midden jaren '80 de eerste cd's in de winkel kwamen te liggen. Ik vond het toen bijna opwindend om bijvoorbeeld Stg. Pepper's Lonely Hearts Club Band voor het eerst in zo'n klein formaat in mijn handen te krijgen. Letterlijk een kleine sensatie. Ik ben, zoals u wellicht weet, een enorme muziekfanaat. En dan mogen dat soort dingen.


Toen ik eenmaal zelf ook een cdspeler had gekocht en zo'n beetje elke titel van formaat op cd was uitgekomen, ging het nieuwtje er als vanzelf weer vanaf. Al vrij snel begonnen duizenden Nederlanders massaal hun elpees van de hand te doen. Dat waren grotere liefhebbers van gemak dan van muziek, en aanhangers van het credo: een cd klinkt beter dan een lp. Niets bleek enige tientallen jaren later (toen de oren weer open gingen?) minder waar. Er is wat af gejokt bij de introductie van het digitale muziekschijfje hoor.
Ach, had ik in die tijd maar wat alerter gereageerd. De mooiste elpee-exemplaren moeten toen voor een prikkie of vaak zelfs gratis te bemachtigen zijn geweest.


Maar er gloort weer hoop.


Sinds vorig jaar voeren bijna alle cdwinkels (of zij die daar voor door moeten gaan) ook weer heuse elpees in hun nering. Nieuwe elpees wel te verstaan, want het schijnt dat de elpee weer helemaal terug is. Vooral studenten vinden die grote zwarte vinylschijven met hun prachtige hoezen helemaal hip. Studenten hebben altijd gelijk. En vooral nu ik het helemaal met ze eens ben. Ik kan die jonge gasten helemaal volgen, want ik vind die hoezen ook heerlijk. Dat gaat zelfs zover dat ik wel eens ruik aan een oude elpee. Ik ben, zoals u wellicht weet, een enorme muziekfanaat. En dan mogen dat soort dingen. Of had ik dat al gezegd?
Hoe dan ook: er hangt dus een waas van romantiek aan elpees. Maar ook wel meer dan dat hoor. Want als je een elpee hebt, dan heb je ook wat in je handen. Meer, veel meer dan zo'n laf plastic doosje met een onooglijk klein inlayboekje waarvan je de songteksten alleen met een vergrootglas kunt meelezen. Om nog maar te zwijgen van het gevolg van een simpel uit-de-hand-valpartijtje. Een elpeehoes die tegen de grond klettert kan daar redelijk goed tegen, en het vinyl blijft meestal ook nog wel heel. Een cddoosje daarentegen breekt onmiddellijk in plastic splinters. Slap spul. Geef mij maar elpees.


Er is maar één nadeel aan die verrukkelijke zwarte schijven: je moet om de klipklap de plaat omdraaien, want die 20 minuten muziek vliegen om (als je tenminste van mooie muziek houdt).
Alle liefhebbers van gemak mogen wat mij betreft zwaar aan de cd blijven hangen. Maar ik ga met mijn tijd mee en kies voortaan voor de elpee! I am hip, I'm supercool, man...