Na de jolige vakantie waarover ik eerder schreef werd onze vriendschap danig op de proef gesteld door de tijdgeest. We wandelden richting adolescentie, en de tijdgeest van de jaren zeventig dicteerde dat je overal Een Mening over moest hebben. En dat je Een Keuze moest maken. Er waren er twee, dat maakte het dan wel weer vrij gemakkelijk. Je was links of je was rechts. Eitje. Links was socialistisch of erger, rechts was kapitalistisch en dat was al erg genoeg. U begrijpt: ik had mijn keuze al gemaakt. Vriend B. ook. Maar helaas, wij hadden de tegenovergestelde keuzes te pakken. Dat gaf problemen. Vooral van mijn kant, want geradicaliseerd als ik was, kon ik het niet verkroppen dat vriend B. zich zo gemakkelijk liet meevoeren met het 'klootjesvolk' dat alleen maar leefde voor de leut, het bier, het voetbal en de vrouwtjes. Nee, dan ik. Ik was op zoek naar De Grote Waarheid. Die dacht ik vooral te vinden in protest, politiek en (vreemdgenoeg) rock 'n roll. Alles was beter dan de burgermansmoraal van 'the establishment'. [ Bob Dylan kreeg toen een prachtige bootlegtitel: "While the establishment burns" - ik heb die elpee nog steeds.... ] En ergens was daar ook nog God en Jezus en zo, maar daar hield ik me nog even afzijdig van. Zo groot hoefde de Waarheid voorlopig nog niet te worden... En bovendien, waren al die koffiebartypes in die tijd niet allemaal aangepaste burgertjes in spe? Nou dan. Die Billy Graham ging samen met Richard Nixon (dé aartsvijand van progressief links) naar de kerk. Opium voor het volk natuurlijk, dat soort godsdienst. Nee, dan wij alternatievelingen. Wij wisten wel wat rechtvaardigheid was... Ach, opnieuw schiet Bob Dylan door me heen: "Ah, but I was so much older then, I'm younger than that now." Later, veel later in mijn geval, komen de nuances.
Maar door dit alles had vriend B. voor mij afgedaan. Onze vriendschap moest maar sneuvelen, want die had voor mij geen waarde meer. Ik nodigde B. uit om naar mijn toenmalige woonplaats Arnhem te komen en onder de koffie in V&D 'verklaarde ik onze vriendschap als gesloten'. B. was daar niet blij mee, schreef me nog een bittere brief, die ik ongetwijfeld even bitter beantwoordde. Maar ik eindigde met de woorden: Remember the fun we had.
(wordt vervolgd)
Overigens: nog niemand van u heeft gereageerd op de fotowedstrijd. De vraag was: wie was vriend B. en wie de Heer van Stand?
Het stemlokaal is nog steeds geopend. Behalve voor familie tot in de derde graad en vriend B. zelf natuurlijk! ;-)
2 opmerkingen:
ha, volgens mij herken ik een klein heertje van stand aan zijn stropdasje:). simona
Volgens mij heeft de heer van stand zijn robuuste kin tegenwoordig verstopt achter een baard. Misschien mogen we vergelijkend warenonderzoek doen door aan de hand van een foto in korte broek en dan de ene keer in trui, de andere in colbert met stropdas?
Een reactie posten