Nauwelijks bekomen van zijn zondagmiddagwandeling door de wijk kruipt hij weer achter zijn tekstverwerker om u deelgenoot te maken van zijn warme gevoelsleven en zijn innerlijke drang tot schoonheid, rechtvaardigheid en een zuivere geest.
Met zijn rondgang door aangrenzende straten en lanen toonde hij zijn innige verbondenheid met de natuur, welke laatste zich uitte in prachtige herfstkleuren in de parkachtige omgeving waardoor zijn wandeltocht zich voltrok. Daarbij stilletjes genietend van de steeds wisselende architectuur van de huizen in dezelfde villawijk waarin deze najaarspracht zich tentoonspreidde. Rust, reinheid en regelmaat was het wat de klok sloeg in elk Huisje Weltevree en Casa Nostra dat hij passeerde en de heer van stand zag dat het goed was.
Hoe stuitend was het daarom toen plotsklaps een rode 'sport'auto met open dak de bocht om kwam razen en met hartverscheurend geronk zijn innerlijke pais en vree grofstoffelijk uiteen eh... reet. De dekselse jongen achter het stuur keek me op brutale wijze aan en gaf nog wat meer gas. Precies datzelfde gas was het ook dat mij nog geruime tijd nadat hij zich met zijn affreuze aanblik aan mijn zicht had onttrokken omgaf. Vanwege een bij deze rustieke zondagmiddag passende windstilte moest ik nog minuten lang de giffen inhaleren die zijn opgevoerde vehikel uitstiet. Hoe vreselijk was dit alles!
Dankzij mijn hoogstaande moraal en dito levensmotto deed ik echter niets anders dan slechts in gedachten een bescheiden verwensing uitspreken over 's mans blikken voiture. Een heer van stand strijdt immers niet tegen bloedig vlees maar tegen de giftige dampen in de lucht.
Hierna vervolgde ik, heel stilletjes, mijn Eigen Eenzame Weg...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten