Houd je kop!

Al zo'n vijftien jaar ben ik in het bezit van een uiterst kinderachtige mok. U ziet hem hierboven afgebeeld en het is inderdaad een Bambibeker.
Ik heb die ooit als goedkoop verjaardagscadeautje gekregen van een toenmalige studente met wie we inmiddels al jarenlang geen contact meer onderhouden. Toch zou ik deze beker, mok of kop voor geen goud willen missen. Waarom dat is? Geen idee eigenlijk. Gewenning misschien? Of nee, het zal het speelse ontwerp in samenwerking met het stemmige kleurenpatroon zijn waar ik voor val. Verder lig de mok gewoon heerlijk in de hand, geeft dagelijks ruimte aan een flink aantal ferme slokken koffie en heeft ergens, heel in de verte, ook iets kunstzinnigs, iets psychedelisch, iets paisley-achtigs. Ja, ik geef toe, het is vergezocht, maar ik probeer ook maar te bedenken waar mijn voorliefde voor dit simpele brokje aardewerk vandaan komt.
Of moet ik nog verder gaan in mijn fantasie? Zou het soms een brok onverwerkte jeugd zijn? Iets wat ik vroeger altijd al graag had willen hebben, maar nooit kreeg? Het zal toch weer eens niet, hè? Alweer een jeugdtrauma ontdekt! Dit keer eentje die ik mezelf heb aangepraat. Welja, die kan er ook nog wel bij. Achteraan sluiten, Bambi! En je kop houden graag.