Ik moet toch nog even terugkomen om mijn ‘HAAT blog’ van een week geleden. Diverse reageerders vonden dat ik wel wat ver ging om het woord haat te gebruiken voor mijn aversie tegen de barre winter. Zelfs mijn eigen Purperpol vond dat ik te ver was gegaan. En zij is wel wat gewend, geloof me.
Toch had ik niets kwaads in de zin met mijn haat, al klinkt dat natuurlijk wel een beetje raar. Ik wilde dat woord namelijk louter Bijbels gebruiken. (Ja, ik weet wel hoe ik mijn criticasters de mond moet snoeren.) Haat betekent in de Bijbel namelijk gewoon ‘een afkeer hebben van’ of nog milder ‘iets minder belangrijk achten’. Jezus zelf bedoelde dat laatste toen hij sprak over het ‘haten’ van je vader en moeder. Niemand zal toch serieus menen dat Jezus oproept tot echte haat voor degenen die we, volgens de Mozaïsche wetten van welke geen tittel of jota zal vergaan, juist zouden moeten eren? Niks hoor, het is gewoon minder achten. Niks meer en eh… niks minder.
Dat mijn rechtvaardigheid het wint van uw onbarmhartig oordeel werd vanochtend duidelijk toen ik samen met mijn nageslacht voorin in de kerk zat en mijn gelijk door de dominee zelve kreeg bevestigd. Hij zei namelijk precies hetzelfde!
En wiens autoriteit gaat die van een predikant te boven? Nou?
Dat dacht ik ook!
(en nu geen ‘hatelijke’ reacties geven hoor….)
1 opmerking:
Elias vond diezelfde dominee een dominee voor autisten. Hij zei namelijk niets nieuws en voor autisten moet je toch ook telkens hetzelfde zeggen en doen?
Als ik het in deze betekenis opvat, haat ik jou ook vaak, schat!
Een reactie posten