Jager met vleselijke lusten

Mannen, het zij bekend, zijn jagers. Dat is van oudsher zo geweest en dat zal ook altijd zo zijn. Waar jagen mannen dan op? Op vrouwen natuurlijk. In het sprookje van de primitieve wilde zien we het zo voor ons. Een ruig behaarde potige manaap die het met bloed, zweet en tranen bevochten vrouwtje aan heur haren meesleurt naar zijn hol om daar zo zijn voordeel mee te hebben. Veel romantischer kan ik het niet beschrijven. Sorry.

Zo ongeveer heb ik een kleine twintig jaar geleden ook het vrouwtje van mijn keuze naar mijn privé hol gesleurd en doe ik evenzoveel jaren mijn voordeel met haar. Ook al zal haar zwaar gekleurde lezing van ons heuglijk samenzijn wellicht enigszins anders uitvallen.
De hamvraag hier is echter niet hoever onze lezingen van deze fatale jachtpartij uiteenlopen, maar of er nog wat te jagen valt na onze huwelijksdag. Het antwoord hierop luidt volmondig: ja.

Vooral in de zomertijd valt mijn oog regelmatig op allerlei fruitig en ander jong spul en ga ik daar zonder aarzelen en stante pede achteraan. Zodra ik deze levende have in het vizier krijg wordt onmiddellijk de oerman in mij wakker. Gewapend met wat moderne hulpmiddeltjes die mijn mannelijke superioriteit dienen uit te vergroten, probeer ik dan een overweldigende indruk te maken op wat er zo komt aanzeilen bij ons thuis. Niet om vreemd te gaan, mocht u dat nu onverhoeds gaan denken, maar juist om mijn lieve vrouw en bloedjes te beschermen tegen allerlei ongenode indringers zoals voornoemde fruitvliegjes en consorten. Vliegen, wespen, muggen, en alles wat daar ook maar een beetje op lijkt, krijgen te maken met mijn macho inborst die niet gering van omvang is. Mijn elektrische vliegendoder doet dagelijks dienst en ontpopt zich tot uiterst effectief moordwapen dat van mij een serial killer van de eerste garnituur maakt. Zo vier ik mijn vreselijke en vleselijke lusten bot op zwaar onschuldige, minuscule diertjes van de laatste garnituur.

Of ik wel durf tegen die kleine beestjes?
Ja zeg, wat wil je - mijn eigen vlees en bloed kan ik al jarenlang niet meer aan...