woensdag 25 augustus 2010

En oordeel niet...

Een bijbels woord leert dat we niet mogen oordelen. Daar ben ik het helemaal mee eens, al vind ik het beremoeilijk om me eraan te houden. Ik heb veeleer de neiging om aan de lopende band te oordelen. Het beste is natuurlijk om meer liefde in je hart toe te laten zodat dat oordelen vanzelf stopt, maar ik heb een gemakkelijkere weg ontdekt. Sinds een jaar of wat laat ik mij betalen om te oordelen. En het 'mag' ook nog van de Bijbel, want het gaat niet over mensen.

Wat deze Heer van Stand dan wel oordeelt? Kinderboeken. En ik moet zeggen: het is heerlijk werk. Al mijn lage driften kan ik nu alsnog botvieren, zij het dan slechts op onschuldige boekjes. Nou ja, onschuldig. Er zitten soms echte draken van boeken bij hoor, en die sabel ik dan vakkundig en met liefde neer. Mijn pennetje kan vlijmscherp zijn, hij lijkt namelijk nogal mijn tong...

Dat ik daarbij wel eens te ver ben gegaan, moest ik tot mijn schaamte zelfs horen van een 'ongelovige' medewerker van NDB/Biblion, de club waarvoor ik het allemaal doe. In een van mijn recensies van het zoveelste truttige en slecht geschreven refoboekje waar het geloof er steevast met de haren bijgesleept wordt (voor de liefhebbers van dit soort horror hierbij de titel: Het Blinde Meisje - uitgeverij De Banier), opperde ik dat de schrijfster ervan waarschijnlijk in een museum woonde. Touché, dat was onder de gordel en niet erg netjes van mij. Na die opmerking bedenk ik me wel een tweede keer voordat ik iets negatiefs over een auteur schrijf. Maar die vreselijke boekjes schrijf ik rechtstreeks naar de oudpapierbak. En dan fantaseer ik dat dat oude papier weer wordt hergebruikt voor betere boeken. Zo maak ik in vergelijking met de bijbelse omvorming van wapens naar ploegscharen, van slappe schotsschriftjes ware woordkunstwerken. Eigenlijk bedrijf ik dus missiewerk met al mijn geoordeel. Ach ja, als men een Heer van Stand maar zijn eigen gang laat gaan, stijgt hij op naar grote hoogten. Allemaal dankzij zijn eigen wijsheid. Of moeten die twee laatste woorden aan elkaar worden geschreven? Daar heb ik dan even geen oordeel over...

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Silvester,
tja, gelukkig woon jij in het ultramoderne veeeenendaaal. Is de auteur van dit prachtige boekje soms onze allerliefste mevrouw Jannie Koetsier - Schokker. Die woont in Enschedeeee. En zij is inderdaag 'vreeeeeselijk'. Zonder haar gezien te hebben, heb je het al gemerkt. Ga zelf 's flitsende boekjes schrijven! Je hebt voorbeelden voor inspiratie genoeg met je twee puberzoontjes om je heen. grtjs uit een herfsterig zwolla a/d ijssel.

Juud zei

hahah nu word ik wel nieuwsgierig naar t boek...
En schrijf maar gewoon lekker wat je wilt hier op hoor. leuk toch een mening over een boek lezen.Dat nodigt juit uit om te lezen en je eigen mening te vormen.