Huub Oosterhuis

We zaten vanochtend in de kerk. Niets bijzonders? Toch wel. We zaten niet in de kerk van onze eigen woonplaats en afkomst, maar in de rooms-katholieke kerk van Middelburg-centrum. Daar woonden we de mis bij van 10.00 uur. Toch niets bijzonders dus. Behalve dan dat we als prostestantse gelovigen niet mochten 'aangaan'. Wellicht wel van meneer pastoor maar niet van aarts-bisschop Eyk, die het uiteindelijk voor het zeggen heeft in de kerkafdeling waar hij verantwoordelijk voor is en de communie louter voor rooms-katholiek gevormde gelovigen wil bewaren.
Ergens heeft ie daarin gelijk, want om net te doen alsof de kerk niet gedeeld is, en daarom jan en alleman maar uit te nodigen, vind ik vaak ook wel erg goedkoop. De kerk is hartstikke verdeeld en dat is hartstikke fout! En soms wordt dat dan dus pijnlijk zichtbaar ja. Al helpt het ook niet echt om dan alleen maar anders-gelovigen te weren. Maar goed.

Wij zaten dus in de roomse kerk en vierden de eucharistie mee. Tussen al het moois was er voorbij kwam, was er ook een lied van Huub Oosterhuis - de man die onlangs door rooms-katholieke censuristen in de ban is gedaan. Althans veel van zijn liederen. Die zouden te werelds en te weinig geestelijk zijn. Sinds vanochtend kan ik daar wel een beetje inkomen. We zongen een grotendeels erg fraai lied van zijn hand waar opeens de regel in voor kwam:

Loof God in je zonde, loof hem kwaad en goed.

Tijdens het zingen van die regel vielen Purperpol en ik even stil. Wij wisten even niet wat we lazen. En een hele tijd daarna pijnigde ik mijn hersens (of was het mijn geest?) hoe ik zo'n versregel toch nog positief zou kunnen uitleggen. Ik zal u mijn spinsels besparen, maar het eindliedje (!) was dat ik er niet uit kwam.
De apostel Paulus schreef tenslotte niet voor niets dat wij niet zouden moeten zondigen teneinde de genade te laten toenemen. God valt domweg niet te loven in onze zonde. Dat zou nog eens een gotspe zijn. Die zonden, die moeten weg. Nadat ze vergeven zijn natuurlijk. Loof Hem kwaad en goed? Ik dacht het niet. God is geen doetje die alles maar goed vindt. Hij wil het kwade niet - hij haat het zelfs. Daarom ging hij de strijd aan en overwon het kwade met zijn eigen, kostbare bloed. En zouden wij nu zo verlicht zijn geworden, dat we na 2000 jaar hebben ontdekt dat het eigenlijk allemaal niet uitmaakt? Goed of kwaad? Yin of yang? Kom nou!
Het evangelie is juist als een tweesnijdend zwaard, dat een scherpe scheiding maakt tussen goed en kwaad. En als het goede en het kwade in deze wereld nog door elkaar lopen, zal God zelf daaraan een einde maken. Lees die gelijkenis van Jezus er nog maar eens op na. Nu groeit het koren samen met het onkruid op, zei hij. Maar als de oogsttijd aanbreekt zal het onkruid worden verbrand. Dat is wel wat anders dan dat de Heer van de oogst geloofd zou kunnen worden met onkruid! Het gaat God om het goede graan. God gaat voor goud. Maar zowel onkruid als kaf zal vergaan. In respectievelijk vuur en wind.

Ik weet niet of de rooms-katholieke censuristen dit ook allemaal voor ogen hadden. En ik vind ook dat ze soms te ver gaan in hun ijver, zoals bijvoorbeeld bij het prachtige en volkomen bijbels verantwoord poëtische "De Heer heeft mij gezien en onverwacht" (Gez. 487 LvdK).
Maar goed is goed en kwaad is kwaad. Dat blijft echt het eind van het liedje....