Vakantiebaantje

Vanmorgen las ik in de krant dat Jelle Brandt Corstius 'het leukste vakantiebaantje' van Nederland krijgt: hij gaat Zomergasten presenteren. Als u niet weet welk televisieprogramma dat is, mag u zich eventjes gepast gaan schamen. Ik ga dat ook verder niet uitleggen, dat is te gênant voor woorden. Jelle somde in zijn column alle vakantiebaantjes op die hij in de loop van zijn jeugd had gedaan. Leuk om te lezen. Ikzelf heb mij slechts twee keer bezondigd aan zoiets. De eerste keer was ik 16 en net klaar met de MAVO. Voordat ik kon beginnen met de HAVO gaapte een gat van bijna vier maanden zomervakantie en zelfs een luie donder als ik vond dat te gortig worden. Bovendien was wat geld ook wel welkom.

Ik monsterde aan bij het schip dat nu nog steeds vaart en afgekort V&D heet. Diverse jaargenoten van mijn school zaten ook in de wachtruimte van de personeelschef en we werden allemaal aangenomen voor een duizelingwekkend hoge wedde van 65 gulden per week. Vervolgens kregen we te horen op welke afdeling we zouden worden ingezet. Dat werd voor mij de keukenafdeling, ik ben altijd al een bofkont geweest. De keukenafdeling was op de parterre gelegen en dat kwam goed uit want tijdens deze drie keukenweken vielen de mussen uit de dakgoot. Het was onafgebroken prachtig weer. Dat had als gevolg dat er natuurlijk geen kip (excuses le mot, dames) langs kwam daar. Laat staan een haan. Ik verveelde me kortom te pletter. Het enige dat ik zelf daadwerkelijk een paar keer heb verkocht waren een paar strijkplankovertrekken. Ik weet nu nog dat ik met die 3 x 65 gulden meer verdiende dan omzet heb gemaakt in die drie weken.

Mijn leidinggevende was een man van ergens achter in de vijftig die met lede ogen aanzag hoe ik daar mijn neus zat leeg te eten (of meer nog mijn puistjes zat uit te knijpen). Op een dag had hij een paar brieven die op een andere afdeling bezorgd moesten worden. Hij liet die brieven telkens door mij per stuk bezorgen. Dan had ik weer even wat te doen. Aardige man verder. Toen de drie weken om waren sloeg van weeromstuit ook het weer om: het regende als nooit tevoren. Ik voelde mij de koning te rijk.