Ik dank de dames die mijn blog lezen en er zelfs op reageerden hartelijk voor de tips die ze me aan de hand (hé, Aan de Hand!) deden over de suikerzakjes. Ik ga de tip van Pien (knip een klein hoekje af en schud daar alle suiker door in het potje) zeker gebruiken. Dat ik daar trouwens zelf niet opkwam…. Soms heb je blijkbaar toch een ander nodig die dit soort simpele oplossingen even influistert.
Kan dat trouwens? Digitaal influisteren? Eigenlijk niet, hè? Elke verandering van stem, gedempt dan wel luid spreken, ironische toon in je betoog, twijfel in je stem, dreigende taal of juist poeslievige vleierijen, al dat soort zaken kan je niet over de brug krijgen als je achter je toetsenbordje zit. Jammer is dat. Om dat gemis enigszins goed te maken, zijn er honderden smileys bedacht. Maar die halen het niet bij de menselijke stem. Op geen stukken na niet.
Ach, dat doet me opeens denken aan de stem van mijn oude, inmiddels lang overleden tante Lies uit Klaaswaal (dat ligt in de Hoekse Waard), die het bij geval een keer had over het bestaan van
soikerlois ois.
Mijn broer en ik hebben die uitdrukking direct daarna vleugels gegeven door die te pas en te onpas te herhalen. We kwamen niet meer bij, zo grappig vonden we het toen.
Soikerlois ois. Nee, daar kan geen suikerzakje tegenop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten