Vergeet-mij-nietjes

Nog nooit had ik in mijn bloggende leven zoveel kijkers gehad als toen mijn eigen Purperpol u gisteren even bij de hand nam en naar mijn blog leidde. Ik heb daar een nogal dubbel gevoel over. Blijkbaar ben ik niet in staat om op eigen kracht grote getalen kijkers te halen. Ondanks dat ik niet echt een macho ben en een superego bezit (nou ja, dat hoop ik dan maar) voelt zoiets toch wel raar. Een beetje alsof juffrouw Doddel ('zeg toch Doddeltje, mallerd') heer Bommel te hulp moet schieten, in plaats van andersom. In die onvolprezen verhalen van Marten Toonder kan Olivier B. Bommel altijd quasi-bescheiden en minzaam uit de hoek komen: 'Ach, het is niets, juffrouw. Een heer weet wanneer hij nodig is om een hoogstaande dame te helpen.'
Maar nee, hier waren de eeuwenlang vastgestelde rollen volkomen omgedraaid en had mijn Purperpol de broek aan die ik normaliter hoor te dragen. Of ben ik nu hopeloos ouderwets en gedraag ik me nu als Jaap Kooiman ('Waar de man woon, draagt HIJ de kroon!') uit de tv-serie Toen Was Geluk Heel Gewoon? Het zal best, maar toch. In de karrenvrachten bloemen die ik tot nog toe in ons huwelijkse leven mijn eigen Blomme heb mogen aandragen, spreken toch wel evenzovele heerlijk ouderwetse en o zo romantische uitingen van genegenheid die mijn vrouw niet in de koude kleren is gaan zitten of haar van een dito kermis hebben laten thuiskomen.

Welke vrouw valt er nu niet voor een eeuwige en onverbeterlijke charmeur die met zijn trouwe hondenogen telkens opnieuw een gebaar van Goede Wil -en nog wel meer dan dat- weet te maken? Bestaat er een vrouwelijk wezen dat niet wegsmelt voor een mannenmens die als geen ander weet wat haar bezielt en daar hoogst zorgvuldig en uiterst fijnzinnig uiting aan weet te geven? Bent u niet allen op zoek en hunkerend naar de Grote Liefde in en van uw leven? Is aandacht niet het medicijn tegen neerslachtigheid, negativiteit en wanhoop? Vandaar en daarom geef ik alle vrouwlijke lezers van dit blog vandaag een digitaal bosje Vergeet-mij-nietjes. Dat is om meer dan één reden dit keer een passend bloempje. Zet u het bosje maar naast uw pc, nadat u het heeft uitgeprint.

En Purperpol dan? Ja, dat is natuurlijk een ander verhaal. Zij zal mij nóóit vergeten, is zelf in wezen al een Roos op zich en krijgt daarom van mij een heel mooi Ma de Liefje...