Dribbel

Het is misschien heel kinderachtig van mij maar toen ik las van het overlijden van profvoetballer Coen Moulijn en in de media daarbij zijn onnavolgbare dribbel weer ter sprake kwam, kwam het beginliedje van de peuter/kleuterserie Dribbel in mijn hoofd om daar voorlopig niet uit weg te gaan.

Coen Moulijn was voetballer bij Feijenoord toen die club en ik nog twee handen op één buik waren. Zo rond 1970 was Feijenoord niet alleen Europees kampioen maar even later zelfs wereldkampioen. Als redelijk verse ex-Rotterdammer en groot fan van mijn (geboorte)stad en mijn club was ik natuurlijk in de gloria met deze gebeurtenissen. Ik was een jaar of 14 en zo leip dat ik vanuit Arnhem een treinreis naar Rotterdam maakte om tegen betaling met de Europacup op de foto te mogen. Er stond ergens in het centrum (de Coolsingel?) een kraampje met parafernalia maar middenin de keet schitterde De Cup. Ik kon het bijna niet geloven dat ik met die wereldberoemde cup op de foto mocht voor een luttel bedragje van een gulden of zo. De koning te rijk spoorde ik met de begeerde fotoafdruk in mijn zweterige puberjongenshanden terug naar Arnhem. De foto heb ik nog steeds en als mijn kinderen een erge hekel aan mij hebben, herinneren zij mij nog wel eens aan die opname. Ik zal hem u dus maar besparen, u heeft het al moeilijk genoeg.

En nu ik toch aan het Feijenoord van weleer (en nooit meer) denk, schieten me opeens een aantal andere namen te binnen van dat winnende elftal. Zou ik ze allemaal nog weten? Eens kijken:

Ove Kindsfall
Willem van Hanegem
Eddy Treitel
Wim Janssen
Rinus Israël (hij kwam ook op het journaal, maar ik wist hem anders ook nog wel)
eh....
en Coen Moulijn dus.

Ai, zes. Ik kom net over de helft. Blijkbaar heeft de tand des tijds zijn verwoestende werk gedaan. Er was ook iemand met iets van Geel, Geelman, Geels? Ik weet het niet meer. Is er iemand out there die me kan helpen? Vriend B.?
Tegenwoordig weet ik van geen enkele profvoetballer meer de naam en daar ben ik nog trots op ook. Tegen de tijd dat ik zestien werd begon ik dat voetballen maar een domme sport te vinden. Brood en spelen, opium voor het volk, dat soort zaken speelden toen op, om eigenlijk nooit meer weg te gaan. Ik walg van betaalde sport vanwege alle uitwassen zowel in vak F als in vak B(obo).

Ondertussen draai ik mijn geheugen nog maar eens flink de duimschroeven aan. Au!



Eh.. Jaap Geelman? Of ben ik nu in de war met Jaap Kooiman???