Zijn broeders hoeder

Ik heb een nieuwe winterjas gekocht.

Dit lijkt een tamelijk banale mededeling, we kopen allemaal wel eens een winterjas nietwaar, maar in mijn geval is het toch iets speciaals. Ik heb namelijk in de afgelopen 16 jaar geen winterjas gekocht. Dat vraagt om uitleg. Het is niet zo dat ik 's winters grotendeels op de Balearen verkeer en dus geen winterkleding nodig heb, maar omdat ik al die tijd de net iets te grote Tensonjas van mijn in 1995 overleden 'grote' broer heb gedragen. De jas was toen net nieuw. En een Tenson daar doe je heel lang mee, is wel gebleken.

Het was een heerlijke jas: heel veel zakken, een ideale capuchon, een warme binnenvoering. Maar nu was de ritssluiting voor de tweede keer stuk gegaan en vond ik dat de Tenson inmiddels wel genoeg draagkracht  had gegeven.

In feite heeft mijn broer deze jas voor mij gekocht, ook al wist hij dat niet. Zelf heeft hij hem net één winter kunnen dragen. Mijn broer heeft toen zijn jas uitgetrokken zodat ik hem aan kon trekken. Zodoende is mijn grote broer voor de laatste keer zijn broeders hoeder geweest. Zelfs nog lang na zijn dood. Dat is het bijzondere. Daarom heb ik wel een beetje moeite om de jas weg te doen. Gaat dus ook niet gebeuren. Hij mag mooi eerste reserve zijn. Kan die tenminste nog tot in der eeuwigheid in de kast blijven hangen. Als stille getuige van een voorbije tijd. Van oude mensen en de dingen die voorbij gaan. Vanaf nu draag ik weer mijn eigen jas. Gelukkig heb ik een Hoeder en Grote Broer die mij op zijn dag geheel zal overkleden met een passende 'jas' van eeuwigheidswaarde (vast zonder rits). Daar zie ik dan maar naar uit terwijl V&D mij tijdelijke mag kleden met een uitverkoopwinterjas van 49 euro.

                                                              (Tenson uit 1994 in 2011)