Bladblazers

Ze waren laat dit seizoen, pas in de vierde week van Advent werden de laatste resten bladeren op een hoop geblazen door de bladblazers - een eufemistische benaming voor gelegaliseerde herrieschoppers.

Want hoeveel geluid maakt het als een mens blaast? Ongeveer niets. En hoeveel decibellen produceren elektrische bladblazers? Zoek het maar eens op op Google, maar het is niet niks. Ik suggereer hier gelijk maar even om de naam daarom te veranderen in bladrazers.

In feite zaten we al met al zo'n 4 a 5 dagdelen in de herrie. Want eerst moet alles worden aangeblazen. Voor de flat, naast de flat, achter de flat, en onder de flat (want onze flat kent ook een soort beneden paadje naar de bergingen). Telkens opnieuw kwamen ze weer langs met die apparaten. Denk je net dat ze weg zijn, komen ze weer terug voor een volgend baantje, want blijkbaar trekken ze baantjes rondom om huis. Zeker voor de afwisseling. Of juist om zeker te weten dat er geen centimetertje wordt overgeslagen.

Op het moment dat ik dit typ zie ik een man dit werk doen pal voor ons huiskamerraam en valt het me op dat hij niet eens oorbeschermers gebruikt. Zou de man soms doof zijn? Zou de man soms doof zijn geworden? Zou de man soms doof zijn geworden voor de ARBO-regels? Ik weet  het niet. Wat ik wel weet is dat ik ho-ren-dol word van dit geluid. Ik heb de neiging om te vluchten, maar vluchten kan niet meer. 'k Zou niet weten hoe. 'k Zou niet weten waar naartoe. Want ik word omringd door mijn vijanden. Zij zijn voor en achter mij en zij omsingelen mij. De buffels van Basan zijn er niets bij. Roofzuchtige, brullende leeuwen sperren hun herriemond naar mij open. En als u nu denkt dat ik gek ben geworden omdat ik de psalm van de vrome jood David onwelgevoeglijk vermeng met het lied van de hedonist Ramses Shaffy klopt dat helemaal. Gillend gek ben ik geworden.

Nu ben ik lichamelijk verder nog wel gezond, maar op de dag dat ik dit bericht schrijf (22 december) is onze oudste zoon met een neus vol snot en een houten hoofd teruggekomen uit school en ligt nu in zijn bed de slaap der rechtvaardigen te proberen te vatten. Dat zal hem nooit lukken met zo'n vijand rondom het huis. En zo vervloek ik samen met zijn eerstgeboren zoon, de helse machinerie van de westerse samenleving, en in het bijzonder Donars achterkleinzoon tot in het duizendste geslacht: de Elektrische Motor.