Visie Zomerboek lezerscolumn

Ik had, daartoe aangewakkerd door een jurylid van Het Hoogste Woord - de prijs voor het beste christelijke kinderboek, mijzelf laten overhalen om een column in te sturen voor het Visie Zomerboek. Die viel gisteren op de mat. Een Heer van Stand laat zich niet snel van de kook brengen, maar ik was toch wel een beetje nieuwsgierig of die van mij was geplaatst. Nee dus. Drie andere en - eerlijk is eerlijk - betere inzendingen zijn gehonoreerd en vereeuwigd in dit tijdschrift dat een zomertjelang zal meegaan. Een gevalletje van jammer. Maar daar lonkt het wereldwijde web al, dus in plaats van die luttele honderdduizenden EO-leden gaan nu millioenen en nog eens millioenen lezers genieten van mijn 'lezerscolumn'. Ook al gaat die over een vakantie van al weer zo'n tien jaar geleden...

  

LUCHT(BE)SPIEGELING

Het is zomer in Zeeland. Ik ben met mijn gezin neergestreken op een camping nabij Middelburg. Pas nu zie ik dat het een soort seniorenvakantieoord is. Het wit van de vele caravans wordt stemmig doorbroken door het grijs van het inpandige haar. Maar mij hoor je niet klagen. Ik ben zo dol op senioren dat ik het vaste plan heb er later zelf ook een te worden. Onze tent heeft echter een andere teint: alle kleuren van de jaren zeventig (voor de junioren onder u: oranje en bruin). We vermoeden dat hij dit jaar de veertig nadert en daarmee ook ruimschoots de seniorenstatus heeft verworven. Het oranje oudje is echter zo lek als een zeef en de voorste rits kan bij geen stukken na dicht. Ook typisch seventies dus: lekker open en bloot. Gelukkig hebben we slechts één donderbui gehad met aansluitend één hoospartijtje. Helaas was er daarbij zoveel hoos dat het partijtje zelf in het water viel. Nadat de uiterst vriendelijke campingbaas ons van vlonders heeft voorzien blijft het als op afspraak verder droog. Maar evenzogoed bedankt, toch. Het is zomer in Zeeland en ik lig pontificaal voor m’n tent plat op m’n luchtbed naar boven te staren. Uit de meegenomen draagbare uiterst seventies ogende cassettespeler komt uiterst seventies  orende muziek van De Adelaren voorbij zweven en ik zweef mee. De ene na de andere fantastisch mooie wolk drijft over mij heen. Met geen pen te beschrijven zo mooi allemaal, vooral ook vanwege die prachtig heldere hemelsblauwe lucht erachter. Ik krijg er bijna omgekeerde hoogtevrees van en dreig voor mijn idee naar boven te vallen. Hoe erg zou dat eigenlijk zijn? Nee, nu niet gaan vergeestelijken, gewoon kijken en genieten. Het is zomer in Zeeland ja, maar ik ben in de wolken.