Afgelopen maandag stonden er in Trouw (die ik al decennia lees) een artikel en een brief die bij mij bleven haken. Ze noopten me tot het schrijven van een brief, die tot mijn lichte teleurstelling echter niet werd geplaatst. "De andere brief over die pindakaas was ook beter," wist de hulpe tegenover mij mij nog wat op te beuren. Zo ga ik mijn eigen, eenzame weg. Maar mijn wraak is zoet, ik zet die brief hier integraal op het wereld wijde web. Zodat u niet zal kunnen zeggen: over deze wantoestand hebben we van die Heer van Stand nooit eens iets gehoord. Want ik doe graag in stilte veel goeds, als u begrijpt wat ik bedoel.
In een wereld waarin dagelijks legio mensen sterven van de honger presteren we het in Nederland om jaarlijks 1,2 miljoen volle vrachtwagens voedsel te verspillen, lees ik in Trouw van maandag. Voedsel is blijkbaar niet heilig. Die verspilling is met een halve vrachtwagen op de vloer van het in het Boijmans – van Beuningenmuseum uitgesmeerde en niet geconsumeerde pindakaas straks nog net iets groter geworden. Briefschrijver Maarten Maas weet in diezelfde Trouw van maandag waarom dat niet erg is: kunst dient een hoger doel. Daarom hoefde de schepper van dit kunstwerk natuurlijk niet even bij de voedingsindustrie te gaan vragen om een restpartij. Maas zal niet de enige zijn die de kunst beziet als een semireligieus verschijnsel. Kunst is bij velen zo verheven dat ze boven de maatschappij mag staan en haar doel de middelen heiligt. Maar ook daar zit een luchtje aan.
Een Heer van Stand
Rommeldam
1 opmerking:
Tja, eten-is-om-op-te-eten - maar dat is blijlkbaar nog niet overal doorgedrongen (of niet overal geldig, als er "hogere doelen" in het geding zijn?
Een reactie posten