Ik had op de HAVO een stel leraren waarover ik niet bijster enthousiast was. Slechts een enkeling wist mij toentertijd te boeien en op nummer 1 van deze very short list stond onbetwist de heer Buesink, mijn leraar Nederlands die overigens het afgelopen jaar is overleden, zoals ik leerde uit Trouw en het plaatselijke sufferdje.
Het was de allereerste les (in HAVO-4) die ik van hem ontving waarin hij ons deze spreuk opdiste die ik sindsdien nooit meer ben vergeten:
De meester in zijn wijsheid wikt, de leerling in zijn waan beschikt.
Nou, dat zet de toon zou je zeggen, maar het tegendeel was waar. Meneer Buesink was de bescheidenheid en de rust zelve. Hij had een prettige stijl van omgang en lesgeven en kon op even bescheiden wijze ook nog iets van zijn christelijke geloof laten horen. Ondanks dat ik die jaren in al deze eigenschappen zijn tegenbeeld was mocht ik hem graag.
Vanmorgen hadden we hier in huis een kleine discussie over het verschil tussen brownies en muffins. Zie ook het blog van de vrouw die mij gegeven is voor een wat meer feminiene benadering van deze bakvormen. Mij gaat het nu vooral om de discussie tussen Purperpol en Parapol en mijn inbreng.
Purperpol oreerde dat ik, Grote Pol annex Heer van Stand, het verschil niet zou weten tussen een brownie en een muffin. Afgezien van het feit dat zij daar een punt heeft gaat het haar, als hulpe tegenover, natuurlijk niet aan om dit wereldwijd bekendheid te geven. Maar vooruit: het is een zonnige zondag en mijn vergevingsgezindheid is vandaag nóg groter dan mijn ego en zo heeft mijn vrouw maar weer met mij geboft.
Parapol bestreed deze ochtend het door Purperpol beleden verschil tussen een muffin en een brownie, want "het was toch allebei cake met chocolade - nou dan!" Op het moment van aanhoren van deze onthutsende eigen wijsheid schoten mij de woorden van mijn oud-leraar Nederlands weer te binnen en citeerde ik met een kalmerende maar duidelijke stem de bovenstaande strofe.
Die trof doel en Parapol viel stil. Een niet geringe overwinning van het gesproken woord. Voor ongeveer twintig seconden dan, want toen repliceerde hij:
"Terwijl de meester in zijn dwaasheid stikt, de leerling hem zijn wijsheid flikt..."
en verder kwam hij niet, want Parapol is nog jong. "Ja, ik ben óók niet dom," zei hij er nog achteraan, waaruit maar weer bleek dat zijn ego nog wel wat moet krimpen.
Maar ik bid u bij deze laatste schaamteloze oprisping van zelfoverschatting van mijn oudste vooral te letten op het woordje 'ook'. Proeft u met mij hierin ook niet impliciet enige waardering voor de man uit wiens lendenen hij is verwekt? Ik zie warempel licht aan het einde van de tunnel. En zo koester ik, na wat wikken en wegen toch weer enige sympathie voor dit mijn eigen broedsel. Op een koekoeksjong dat zo op zijn vader gaat lijken, kan ik onmogelijk boos blijven.
Maar nu doe ik er verder het zwijgen toe, want een andere spreuk van Anthony Christiaan Winand Staring (1767-1840) luidt:
De rijpe Kennis hoort,
de onrijpe neemt het woord.
Waarvan akte...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten