Al jarenlang vraag ik mijzelf af hoe het toch komt dat ik zo ongelukkig ben.
Soms dacht ik de oorzaak te hebben achterhaald. Maar op zulke momenten wuifde ik zo'n onthutsende gedachte direct weg en suste ik mijn opspelend geweten dat telkens aan de deur van mijn bezwaard gemoed klopte met woorden als:
"Ach nee, dát kan het toch niet zijn?"
Soms dacht ik de oorzaak te hebben achterhaald. Maar op zulke momenten wuifde ik zo'n onthutsende gedachte direct weg en suste ik mijn opspelend geweten dat telkens aan de deur van mijn bezwaard gemoed klopte met woorden als:
"Ach nee, dát kan het toch niet zijn?"
Dankzij een kort artikeltje in het gewetensvolle omroepblad waarop wij zijn geabonneerd ben ik erachter gekomen dat mijn sluimerende vermoedens bewaarheid zijn gebleken:
we hebben twee zoons!
Iemand met twee (dus niet vier) dochters die zou willen ruilen....?
6 opmerkingen:
Het is toch echt je eigen schuld dat het zoons zijn geworden.
ik heb drie dochters en er staat in dat artikel niet eens bij hoe zwaar (knipoog) dat is.
Een moeder die blij is met haar 3 dochters
Groetjes Ineke
Ach gossie ..... had mijn moeder dit 30 jaar geleden gelezen, was ik nu uw stiefdochter of zo ..... ik ben er zeker van dat ze mij en mijn zusje geruild had. En ik had ook niks tegen die lekkere open haard gehad daar in huize Zegnuzelf
ach dat geldt voor de ouders in het verenigd koninkrijk.. hier geldt vast wat anders....zoons zijn superleuk
sorry, ik wil mijn kids (van elke soort 1) niet ruilen... vind ze veel te lief! Alleen als ze als cats and dogs vechten, mag je ze even lenen ;-)
Nogal subjectief zeg, wanneer ben je Gelukkigst? Weer zo'n onderzoek waar ze mij niet voor gevraagd hebben :-))) Ik laat me niks aanpraten!
haha, dit bericht was mij - moeder van drie zoons - ook al opgevallen. Misschien dat wij ons daarom elke dag troosten met een veel eerder uitgekomen krantenberichtje over wijlen prins Bernhard 'Prins had zes dochters'.
Een reactie posten