Persoons Gebonden Column

Een Heer van Stand moet zich natuurlijk ook niet verlagen door zijn heil te zoeken in het zwartmaken van goedbedoelende dames die het in zich denken te hebben om een goed kinderboek te schrijven. Helaas blijkt uit de harde praktijk van het (in dit geval dus een stuk minder) rijke ervaringsleven van een Heer van Stand dat deze boeken veelal kleine draakjes zijn en dan moet er wel eens een zuchtje uit. Sorry hoor, Ingrid.

En het antwoord op de vraag wat een IGB is, moet natuurlijk zijn: een Iemand Gebonden Budget. Ik geef het antwoord maar gauw, want ik begrijp dat de PGB's binnenkort zo'n beetje zullen worden afgeschaft...



Maar nu even wat anders dan ellende. Tijd voor een ouderwetse column, die de oplettende lezertjes al jaren geleden hadden kunnen lezen in het christelijkste opvoedblad van Nederland.

Open en bloot

Luuk moet een jaar of zes, zeven zijn geweest toen we als gezin een van de vele gasten waren van een christelijke zomervakantieweek. Onze benjamin had net gedoucht en stond, samen met ons, in een van de bijkeukens even te babbelen met twee jonge meiden van een jaar of twintig. Luuk was daarbij poedelnaakt maar ging zonder enige gêne met zijn blote billies op het aanrecht zitten en kletste honderduit. De twee jonge maagden lieten zich ook niet van hun stuk brengen maar vonden het zichtbaar vermakelijk dat onze Luuk zich zo blootgaf. So far, so good. Maar opeens verscheen daar zijn drie jaar oudere broer in de deuropening. Die aanschouwde het tafereel, taxeerde de precaire situatie onmiddellijk als absoluut onwenselijk en probeerde vervolgens met een omweg zijn onwetende broertje van de plaats des onheils weg te praten. “Luuk, kom je? Ik moet je nog even wat laten zien”, loog hij tactisch. Plaatsvervangende schaamte. Maar Luuks geslachtelijke bewustwording was nog ruim van vóór de zondeval. “Wat dan?,” vroeg hij onnozel. Een volgend leugentje om bestwil was snel bedacht. Zo lukte het Elias zijn broer weg te lokken om hem ongetwijfeld op staande voet uit te leggen dat hij op zijn minst zijn onderbroek moest aantrekken eer hij terug mocht keren naar het bijzijn van de leden van de andere kunne.

Het heeft nog lang geduurd voordat Luuk doorhad waar het uiteindelijk om ging. Een jaar na het voornoemde incident rende hij op paradijselijke wijze door de kleedkamer van het plaatselijke zwembad met beide handen voor zijn achterste onder de uitroep: “Jullie mogen niet naar mijn blote billen kijken, hoor.”

De voornoemde dames hebben zich trouwens nog een deuk gelachen toen ze van ons hoorden hoe Luuk uiteindelijk op het voorval had gereageerd. Desgevraagd meldde hij droogjes: “O, ze hadden maar één keer naar m’n piemeltje gekeken.”

(deze column verscheen in 2008 in Aan de Hand - http://www.aandehand.nl/ )