Overspel op het werk

- Goedemorgen, met de Heer van Stand, van wie zoekt u het nummer?

- Heer van Stand, wat een mooie naam!

- Dank u wel, mevrouw.

- Heer van Stand, kun je me helpen aan het nummer van Exclusief Damesmode aan de Lange Benenlaan in Zwoelerdam?

- U zoekt Exclusief damesmode aan de Lange Benenlaan in Zwoelerdam, ik ga voor u kijken mevrouw.

- Graag, Heer van Stand.

- Ik heb het nummer voor u gevonden mevrouw. De computer helpt u nu verder. Fijne dag nog.

- Dáag, Heer van Stand.

Bovenstaande conversatie is uit het leven gegrepen en vond onlangs plaats op mijn werkplek. De vrouw die ik aan de lijn kreeg had zo'n heerlijke, innemende, zwoele en verleidelijke stem dat ik dit gesprek, dat zonder geluid nog vrij neutraal lijkt te verlopen, ervaarde als pure verleiding.

Ik had geen idee dat er vrouwen bestaan die zo zinnelijk kunnen praten. Toegegeven, het bovenstaande adres was weliswaar niet helemaal precies wat ik feitelijk hoorde, maar het voelde wel zo: als niets minder dan auditief overspel. Hier sprak geen viswijf, refotut of macramémens, maar een Dame van Niveau.

Ik zag in mijn fantasie een uiterst verzorgde, geraffineerd opgemaakte en goed gecoiffeerde vrouw van onbestemde maar jonge leeftijd voor me, die met een caffee latte machiatto in de ene hand en haar roze mobieltje in de andere vanaf de zachte canapé in haar smaakvol ingerichte doorzonwoning bedacht dat ze weer eens een nieuw, exclusief mantelpakje kon gebruiken. En tot haar verbazing kreeg ze via 1888 dit keer geen doorsneebelvrouwtje te spreken, maar een heus manmens met een, óók nog, ách wat leuk!, exclusieve voornaam. Pardoes gooide ze al haar vrouwelijke charmes in de strijd want deze leukerd had me toch een prettige telefoonstem.

De leukerd in kwestie begon op dat moment te kleuren tot op zijn kaken, en bleef slechts met moeite professioneel tot op het bot. En nadat hij met nog wat meer moeite allerlei wulpse gedachten had afgeschud, belandde zijn ziel ten slotte bij de goede oude Bijbelse Spreuken. Een flink aantal daarvan gaan over vrouwen als deze, zo sprak zijn geweten hem stevig aan. Lees maar mee en huiver:

Van haar lippen komen gladde praatjes,

haar mond spreekt honingzoete woorden,

maar uiteindelijk zijn ze als gif zo bitter,

zo scherp als een tweesnijdend zwaard.

Ik wist genoeg.

Nooit zou ik mij meer verliezen in zo'n lichtzinnig gesprek dat mij in de richting van de afgrond zou duwen. Even verderop in Spreuken 5 las ik precies wat mij te doen stond.

Drink water uit je eigen bekken,

ga naar de stromen van je eigen bron.

Ik heb voordat ik - nog dorstiger dan anders - thuiskwam bij mijn lieve Purperpol eerst maar even een exclusief bloemetje voor haar gekocht...