Een misverstand is snel gemaakt.
In mijn vorige blog repte ik over een voorvalletje van niks dat ik precies om die reden enigszins had uitvergroot. Vooral om mijn punt te maken.
Een anonieme reageerder vatte dat op als een bijna frontale aanval op het winkelpersoneel in het algemeen. Zo zou je het óók kunnen opvatten, maar ik heb niet het idee dat het winkelmeisje in kwestie die avond huilend is thuisgekomen, die nacht niet kon slapen of de volgende ochtend hevig aan het twijfelen was geslagen of ze nog wel zou willen werken als winkelmeisje (of tegenwoordig waarschijnlijk: shop host).
Overigens had deze reageerder zelf verdacht weinig moeite om zijn/haar waardeoordeel over mijn persoontje uit te gieten, precies waar het mij in feite om ging, maar toch.
Wat ik in het vorige blogberichtje NIET vermeldde is dat ik kort daarop met een goede vriend een wandeling of twee maakte in een van de vele prachtbossen die de Lage Landen rijk zijn, met daartussendoor een culinaire stop op een terras (woord van het jaar).
We hadden het er samen over, over dat 'helemaal goed' dat je tegenwoordig OVERAL hoort. 'Let straks maar eens op', zei ik nog tegen hem.
En verdraaid, als het niet waar was, in het ultrakorte contact dat we hadden met het alleraardigste meisje dat onze bestelling welwillend kwam opnemen (duur: ongeveer twintig seconden), konden we twee keer het modieuze adagium noteren. Mijn vriend viel bijna van zijn stoel van verbazing.
Nadat we nog een derde 'helemaal goed' mochten noteren bij het serveren (tegenwoordig: UITserveren, zie: OPtelefoneren, UITprinten en INschatten) van het bestelde, konden we ons lachen niet meer houden toen we de serveerster vroegen om de rekening.
We legden het uit en het stomverbaasde deerntje gaf ons direct volkomen gelijk. Ze had werkelijk geen flauw idee dat ze dit zo vaak zei, en besloot ter plekke om er eens op te gaan letten. Vooral nadat ik had duidelijk gemaakt dat ze in feite een waardeoordeel (of een vreemd soort compliment) over iets gaf wat in feite heel gewoon was, namelijk het bestellen en afrekenen van wat consumpties.
Ach ja, zo kan het natuurlijk ook. Met tekst en uitleg. Maar helaas is daar in elke situatie niet de tijd voor, zoals in een rij voor de kassa. Misschien moet ik in zulke situaties maar eens leren mijn tong af te bijten. Dat is beter dan verdachtmakingen op mij te laden.
Eind goed, al goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten