vrijdag 19 oktober 2012

Achtbaan


Als je in een volle trein door de Randstad rijdt en je komt over een viaduct met daaronder een achtbaanssnelweg en je ziet de talloze auto's onder je voorbij zoeven. Als je nadenkt over al die mensen in hun blikjes, op weg naar ergens. Als je daarbij beseft dat er geen mens is die al die mensen zal kunnen kennen. Als je nadenkt over hoeveel mensen er eigenlijk om je heen zijn, en dat al die mensen hun leven leiden met hun kleine en soms miezerige pleziertjes en met alle zonde, alle hoogmoed, alle oppervlakkigheid, alle dwaasheid, maar ook met alle gebrek, alle pijn, alle gebrokenheid, alle ellende, alle kwalen, alle … Als je weet dat er miljoenen van die mensen leven, alleen al hier in dit ene, kleine, koude kikkerlandje. Als je de last van al die mensen ergens in je ziel begint te voelen. Alleen al omdat je zelf ook een zondig mens bent. Als je weet dat er iemand is die daar alles van weet. Omdat er iemand is die al die mensen zelf geschapen heeft, in de bedoeling dat zij zeer gelukkig zouden leven in volkomen vrijheid en in volle liefde voor hun Schepper, de schepping en alle medeschepselen. Als je gelooft dat iemand voor al die mensen door het vuur is gegaan. Omdat het met die volkomen vrijheid en die volle liefde voor geen meter lukte.

Dan weet je een beetje wat verlossing is.

Als het lijkt alsof je door iedereen uitgelachen wordt. Als het leven zo'n pijn doet dat geen pleister meer helpt. Als je eerlijk uitkomt voor je geloof in Jezus en alleen maar onbegrip, spot en hoon ontmoet. Als je het duister van deze wereld hebt gezien en daar heel akelig van wordt. Als je het wel kunt uitschreeuwen van de pijn die in alle hevigheid op je inbeukt. Als je weg wilt kruipen in een donker hoekje omdat niemand je geeft wat je zo nodig hebt. Als je op momenten denkt dat je de enige bent die zo’n problematisch en complex probleem hebt als jij. Als er vele jaren van je leven zijn verkwist of weggegooid omdat je relaties volkomen zijn stukgelopen en vergeving verder weg dan ooit lijkt. Als je merkt dat je hoe dan ook op een doodlopend spoor ben terechtgekomen en er geen weg meer terug is.

Dan wordt het tijd om God weer te ontmoeten. Hij is maar één stap van je vandaan.
 
 
 
 

1 opmerking:

Anoniem zei

Helaas heel waar, maar ook heel mooi!En dat is ook waar.
maomi