- (meisje van ongeveer tien jaar, met vroegwijs stemmetje) Eh, ik zoek eh... het nummer van Stravkosti.
- (uitgeslapen als altijd) Kunt 'u' dat even spellen?
- (kort en snel) s, t, r, a, v, k....
- Een ogenblik, iets minder snel graag.
- (langzamer nu) S. T. R. A. V. K. O. S. T. I.
- En in welke woonplaats is dat?
- In Mijgendra.
- Ons computersysteem herkent deze woonplaats niet.
- Ja, maar het is echt in de Mijgendra. In die straat woont zij. In Drenthe.
- Maar ik vroeg de woonplaats.
- O. De woonplaats is Nuibra.
- Ook dat wordt niet herkend door de computer. (nu ongeduldig) Kan ik nog iets anders zoeken?
- Ja. Dan wil ik het nummer van Meostotula.
- In welke woonplaats?
- In Dravast.
- Ook dat wordt niet door de computer als woonplaats herkend. (hier was mijn geduld op) Ik ga de verbinding nu verbreken.
[ En weg was ze. Ze had me bozer gekregen dan ik wilde, omdat ten eerste dit gesprek in werkelijkheid langer duurde dan ik hierboven weergeef en ten tweede omdat ik overduidelijk merkte dat ze me in het ootje zat te nemen en ze intelligent genoeg klonk om door te hebben dat je zoiets niet kunt maken. Helaas moet ik te allen tijde neutraal reageren, maar achteraf denk ik dat ik erg graag dit had willen zeggen:
- Zeg eens meisje, je hebt een zo'n grote fantasie dat je in plaats van mij van het werk af te houden en je ouders op kosten te jagen beter niet meer kunt bellen, maar onmiddellijk moet gaan beginnen met het schrijven van een verzonnen verhaal. Dan word je later misschien wel een beroemde schrijfster zonder schuldgevoelens over bepaalde jeugdzonden, waarover je je dan met terugwerkende kracht enorm schaamt... ]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten