Mensen, het gaat goed met Nederland!
In de zaterdageditie van ons dagblad las ik een advertentie over een nieuw tijdschrift. Een heel tijdschrift met maar één onderwerp: de liefde. Om geheel en al duidelijk te zijn hebben de makers van dit tijdschrift het blad daarom ook maar zo genoemd. Met als heldere ondertitel: een magazine over het belangrijkste in het leven.
Het belangrijkste in het leven. Dat kan alleen betekenen dat het over de Liefde in persoon Zelf gaat natuurlijk. Nee dus. Het 'magazine' is geen christelijk tijdschrift. Hoewel ik die illusie nog wel even koesterde toen ik op de cover nog de artikeltitel ontwaardde "EEUWIGE LIEFDE BESTAAT". Ja, maar nee.
Niet alleen is De Liefde geen christelijk tijdschrift, maar het gaat over het tegenovergestelde van de liefde. Hoe ik dit zo goed weet? Door diezelfde advertentie. Ik hoefde letterlijk niet verder te kijken dan mijn neus lang is. Want onder de coverfoto stonden precies vier artikelonderwerpen waarmee de twijfelende consument over de streep diende te worden getrokken:
1. Een voor mij onbekende bekende Nederlander over haar scheiding.
2. Iets over penisnijd.
3. Iets over de affaires van twee bekende schrijvers.
4. Een test die kan uitwijzen of je partner vreemd gaat.
Een tijdschrift over de liefde dat bol staat van de artikelen over het ontbreken van liefde.
Mensen, het gaat slecht met Nederland!
zondag 28 oktober 2012
donderdag 25 oktober 2012
Uit mijn doppen kijken
Ha!
Eindelijk kon ik weer eens laten zien dat ik als tweelinkerhandige man zo af en
toe best mijn mannetje sta. Luuks dynamo deed het niet meer en dus moest er een
nieuw dopje op. Ik weet namelijk wel twee dingen van een fiets en dit was er
toevallig één van. Ik viste zo’n dopje
uit de tas met fietsbenodigdheden en commandeerde Luuk hiermee naar zijn
dynamo. ‘Houd je kop goed bij je dop!’, riep ik niets te beroerd voor een
flauwe woordgrap hem nog achterna. Even later was hij al weer terug. Hij kreeg
het oude dopje er niet af. De slappeling. Ook zei hij nog iets over een ander
systeem of zo, maar dat wuifde ik vastberaden weg. Tijd voor een patriarchaal
ingrijpen. Voorwaar: een oud dopje van een dynamo afhalen, hoe moeilijk kon dat
zijn? Bovendien had ik zoiets al vaker gedaan, toen bij mijn eigen fiets het
licht doofde.
Het dopje, dat totaal geen reliëf meer had, wist ruimschoots weerstand te bieden tegen een man in de kracht van zijn leven, die daardoor bedacht dat versterking slechts zou kunnen worden gevonden in de keukenla. Gewapend met een keukenmesje en behept met aanzienlijk meer adrenaline dan gezond is wendde ik mij opnieuw tot de fiets. Met ongekende krachten wist ik het oude dopje ernstig letsel toe te brengen, maar het kreng bleef desondanks verkleefd aan de dynamo. Luuk stond erbij en keek ernaar en zou zichzelf niet zijn om mij ongevraagd goedbedoeld advies toe te voegen. Het nut van zijn eerdere adviezen indachtig sloot ik bijna gewoontegetrouw mijn oren voor zijn gezwets en liet de ongetemde man in mij los. Inmiddels ontdaan van elke natuurlijke remming viel ik met brute en ongecontroleerde kracht de dynamodop aan, totdat Luuks oudere broer het toneel betrad. Die keek de zaak heel even aan en zei toen ongegeneerd: "Het dopje is er al vanaf pap, je molt nu de dynamo zelf." Opnieuw doofde mijn licht.
Het dopje, dat totaal geen reliëf meer had, wist ruimschoots weerstand te bieden tegen een man in de kracht van zijn leven, die daardoor bedacht dat versterking slechts zou kunnen worden gevonden in de keukenla. Gewapend met een keukenmesje en behept met aanzienlijk meer adrenaline dan gezond is wendde ik mij opnieuw tot de fiets. Met ongekende krachten wist ik het oude dopje ernstig letsel toe te brengen, maar het kreng bleef desondanks verkleefd aan de dynamo. Luuk stond erbij en keek ernaar en zou zichzelf niet zijn om mij ongevraagd goedbedoeld advies toe te voegen. Het nut van zijn eerdere adviezen indachtig sloot ik bijna gewoontegetrouw mijn oren voor zijn gezwets en liet de ongetemde man in mij los. Inmiddels ontdaan van elke natuurlijke remming viel ik met brute en ongecontroleerde kracht de dynamodop aan, totdat Luuks oudere broer het toneel betrad. Die keek de zaak heel even aan en zei toen ongegeneerd: "Het dopje is er al vanaf pap, je molt nu de dynamo zelf." Opnieuw doofde mijn licht.
vrijdag 19 oktober 2012
Achtbaan
Als
je in een volle trein door de Randstad rijdt en je komt over een viaduct met
daaronder een achtbaanssnelweg en je ziet de talloze auto's onder je voorbij
zoeven. Als je nadenkt over al die
mensen in hun blikjes, op weg naar ergens. Als je daarbij beseft dat er geen
mens is die al die mensen zal kunnen kennen. Als je nadenkt over hoeveel mensen
er eigenlijk om je heen zijn, en dat al die mensen hun leven leiden met hun
kleine en soms miezerige pleziertjes en met alle zonde, alle hoogmoed, alle oppervlakkigheid,
alle dwaasheid, maar ook met alle gebrek, alle pijn, alle gebrokenheid, alle
ellende, alle kwalen, alle … Als je weet dat er miljoenen van die mensen leven,
alleen al hier in dit ene, kleine, koude kikkerlandje. Als je de last van al
die mensen ergens in je ziel begint te voelen. Alleen al omdat je zelf ook een
zondig mens bent. Als je weet dat er iemand is die daar alles van weet. Omdat
er iemand is die al die mensen zelf geschapen heeft, in de bedoeling dat zij
zeer gelukkig zouden leven in volkomen vrijheid en in volle liefde voor hun
Schepper, de schepping en alle medeschepselen. Als je gelooft dat iemand voor
al die mensen door het vuur is gegaan. Omdat het met die volkomen vrijheid en
die volle liefde voor geen meter lukte.
Dan
weet je een beetje wat verlossing is.
Als
het lijkt alsof je door iedereen uitgelachen wordt. Als het leven zo'n pijn
doet dat geen pleister meer helpt. Als je eerlijk uitkomt voor je geloof in
Jezus en alleen maar onbegrip, spot en hoon ontmoet. Als je het duister van
deze wereld hebt gezien en daar heel akelig van wordt. Als je het wel kunt
uitschreeuwen van de pijn die in alle hevigheid op je inbeukt. Als je weg wilt
kruipen in een donker hoekje omdat niemand je geeft wat je zo nodig hebt. Als
je op momenten denkt dat je de enige bent die zo’n problematisch en complex
probleem hebt als jij. Als er vele jaren van je leven zijn verkwist of weggegooid
omdat je relaties volkomen zijn stukgelopen en vergeving verder weg dan ooit
lijkt. Als je merkt dat je hoe dan ook op een doodlopend spoor ben
terechtgekomen en er geen weg meer terug is.
Dan
wordt het tijd om God weer te ontmoeten. Hij is maar één stap van je vandaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)