"ROCK ‘N’ ROLL SAVED MY LIFE !!!"
Dit schreeuwde rockzanger Bono begin december vorig jaar vanaf het podium in Parijs waarop hij met zijn mede-bandleden U2 stond ergens halverwege de swingende song Vertigo.
Dat concert was eerder uit veiligheidsoverwegingen afgelast vanwege de gruwelijke aanslagen in de Franse hoofdstad, onder andere op de aanwezigen in de concertzaal Bataclan. Op die locatie zaaiden drie moslimextremisten op 13 november 2015 dood en verderf door met hun automatische wapens niet minder dan 89 (meest jonge) mensen het leven te benemen.
Een gruwelijke daad geboren uit een zieke geest. Een daad die niet is goed te praten, niet is te vergoelijken en nauwelijks te 'begrijpen'. Daarover bestaat geen twijfel.
Die twijfel leeft wel als het gaat om de levensbeschouwing van de heren musici. Ik heb later gehoord dat de Amerikaanse rockband Eagles Of Death Metal die op 13 november 2015 op het podium van de Bataclan stond op het moment dat de eerste fatale schoten vielen bezig was met hun song Kiss The Devil. De simpele tekst van dit nummer laat niets te raden over en komt neer op pure duivelaanbidding. Toeval? Wie weet. Maar feit is wel dat de hele hedendaagse hedonistische en goddeloze cultuur van onze maatschappij, die in veel Westerse wereldsteden wordt beleden en gepraktiseerd, zover van God is komen af te staan dat de boze er vrij spel heeft.
Dat een zanger die zegt christen te zijn dan letterlijk een podium biedt aan zo'n band (die hij ook nog zijn 'brothers' noemt) snap ik werkelijk niet. En evenmin snap ik dat Bono schreeuwt dat rockmuziek zijn leven heeft gered. Rock 'n' roll kan niemands leven redden, het is een dwaasheid dit te belijden. Levens redden kan alleen Christus.
In de avond van 13 november 2015 waarde de geest uit de afgrond rond in de Bataclan. Velen zullen het ook als zodanig hebben ervaren. Maar deze geest was niet alleen in de moslimextremisten gevaren, hij speelde ook op het podium. Niet zozeer op een muziekinstrument, maar met mensenlevens, waarvan er niet weinig werden geofferd aan deze gruwel der verwoesting.
Niemands leven werd die avond gespaard door rock 'n' roll.
Integendeel.
Levens redden kan alleen Christus.
Wat ontzettend jammer (en dat meen ik oprecht, want ik hou van U2!) dat Bono dat vergeten is.
Dat een zanger die zegt christen te zijn dan letterlijk een podium biedt aan zo'n band (die hij ook nog zijn 'brothers' noemt) snap ik werkelijk niet. En evenmin snap ik dat Bono schreeuwt dat rockmuziek zijn leven heeft gered. Rock 'n' roll kan niemands leven redden, het is een dwaasheid dit te belijden. Levens redden kan alleen Christus.
In de avond van 13 november 2015 waarde de geest uit de afgrond rond in de Bataclan. Velen zullen het ook als zodanig hebben ervaren. Maar deze geest was niet alleen in de moslimextremisten gevaren, hij speelde ook op het podium. Niet zozeer op een muziekinstrument, maar met mensenlevens, waarvan er niet weinig werden geofferd aan deze gruwel der verwoesting.
Niemands leven werd die avond gespaard door rock 'n' roll.
Integendeel.
Levens redden kan alleen Christus.
Wat ontzettend jammer (en dat meen ik oprecht, want ik hou van U2!) dat Bono dat vergeten is.
1 opmerking:
Mooi geschreven pap!
Een noot; je liefde voor U2 is denk ik iets minder waard dan het eeuwige leven van Bono toch?
Een reactie posten