Als
je in een volle trein door de Randstad rijdt en je komt over een viaduct met
daaronder een achtbaanssnelweg en je ziet de talloze auto's onder je voorbij
zoeven. Als je nadenkt over al die
mensen in hun blikjes, op weg naar ergens. Als je daarbij beseft dat er geen
mens is die al die mensen zal kunnen kennen. Als je nadenkt over hoeveel mensen
er eigenlijk om je heen zijn, en dat al die mensen hun leven leiden met hun
kleine en soms miezerige pleziertjes en met alle zonde, alle hoogmoed, alle oppervlakkigheid,
alle dwaasheid, maar ook met alle gebrek, alle pijn, alle gebrokenheid, alle
ellende, alle kwalen, alle … Als je weet dat er miljoenen van die mensen leven,
alleen al hier in dit ene, kleine, koude kikkerlandje. Als je de last van al
die mensen ergens in je ziel begint te voelen. Alleen al omdat je zelf ook een
zondig mens bent. Als je weet dat er iemand is die daar alles van weet. Omdat
er iemand is die al die mensen zelf geschapen heeft, in de bedoeling dat zij
zeer gelukkig zouden leven in volkomen vrijheid en in volle liefde voor hun
Schepper, de schepping en alle medeschepselen. Als je gelooft dat iemand voor
al die mensen door het vuur is gegaan. Omdat het met die volkomen vrijheid en
die volle liefde voor geen meter lukte.
Dan
weet je een beetje wat verlossing is.
Als
het lijkt alsof je door iedereen uitgelachen wordt. Als het leven zo'n pijn
doet dat geen pleister meer helpt. Als je eerlijk uitkomt voor je geloof in
Jezus en alleen maar onbegrip, spot en hoon ontmoet. Als je het duister van
deze wereld hebt gezien en daar heel akelig van wordt. Als je het wel kunt
uitschreeuwen van de pijn die in alle hevigheid op je inbeukt. Als je weg wilt
kruipen in een donker hoekje omdat niemand je geeft wat je zo nodig hebt. Als
je op momenten denkt dat je de enige bent die zo’n problematisch en complex
probleem hebt als jij. Als er vele jaren van je leven zijn verkwist of weggegooid
omdat je relaties volkomen zijn stukgelopen en vergeving verder weg dan ooit
lijkt. Als je merkt dat je hoe dan ook op een doodlopend spoor ben
terechtgekomen en er geen weg meer terug is.
Dan
wordt het tijd om God weer te ontmoeten. Hij is maar één stap van je vandaan.
1 opmerking:
Helaas heel waar, maar ook heel mooi!En dat is ook waar.
maomi
Een reactie posten