‘We willen
kip, patat en appelmoes, met grote klodders mayonaise,’ is een van de liedjes
die de jongens wel eens zingen. Wie zingt, liegt niet. Zij het dat mayonaise
laatst ook al bleek te vallen onder het ellenlange hoofdstuk van verdachte
voedingsmiddelen. We hadden al een jaar en een dag frietsaus op tafel staan op
patatdagen en zodoende waren ze aan dat smaakje, en dus alléén en exclusief aan
dát smaakje ja?, gewend geraakt. Soms is de wanhoop ons nabij. Eén ding houdt
me echter op de been. Ik was vroeger al net zo erg. Later, heel veel later, is
dat weer helemaal goed gekomen. Ik ben bijna omnivoor. Het wachten is nu dus op
heel veel later. Dat gaat nog even duren.
maandag 17 september 2012
Column: Lange tanden
Onze jongens
zijn rampen. Op het gebied van eten dan. Om precies te zijn: het warme eten. Du moment dat wij ze iets nieuws voorzetten
gaan ze zich gedragen als ware analisten. Centimeter voor centimeter wordt dan
de onvrijwillig nieuwverworven ‘aanwinst’ op het bord uit elkaar getrokken en vanuit
een strengkritische geest becommentarieerd. Met veel argwaan gestelde vragen
als ‘wat is dit?’ en ‘kun je dit óók eten?’ gaan daarbij over tafel. Die tweede
vraag zouden ze trouwens best zelf willen beantwoorden. Onze antwoorden zijn echter
ontstellend eenduidig en luiden steevast respectievelijk: ‘lekker’ en ‘ja’. Dus
moet uiteindelijk een daad gesteld worden. Als hun warme prak bijna koud is
geworden, nemen ze - met veel misbaar en gezichten als oorwurmen - ongeveer drie
vierkante millimeter ervan op de vork en houden ze die vervolgens ergens in de
buurt van hun gezicht. Als het al zo ver komt. Want meestal is één wantrouwige
blik op het bord al genoeg om de voorspelbare en de letterlijk en figuurlijk
uitgesproken mening ‘Niet Lekker’ te doen postvatten. Of nóg bonter: als op de
vraag ‘wat eten we vanavond’ de naam van een of ander nieuwe, hun onbekende en
dus ‘exotische’ groente wordt genoemd (een Westlandse paprika kan daar ruimschoots
voor door gaan) zal hun aartsconservatieve smaak op voorhand zorg dragen voor
een rigoureuze afkeuring.
(deze column is eerder geplaatst in Aan de Hand - christelijke opvoedmagazine. www.aandehand.nl)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten