Laat het NIET los!

'Je moet het gewoon loslaten.'

Als ik voor elke keer dat ik die goedbedoelde uitspraak inmiddels heb gehoord een euro kreeg zou  ik nu een bemiddeld man zijn. Dat ben ik ook wel, maar dan anders.

In ons tijdsbestek wordt bovenstaande  raadgeving nogal eens gebezigd door mensen die een ander (of zichzelf: 'ik moet het leren loslaten') verder willen helpen. Ook christenen zijn vaak druk bezig met het loslaten van allerlei zaken die ze beter kunnen missen dan rijk zijn.

Tja. Het klinkt goed, het is goedbedoeld en misschien doet het ook ergens wel enig goed. Wie weet.

Maar toch.

Toch wil ik een waarschuwing geven. Waarom? Omdat je voor loslaten niemand anders nodig hebt. Geen ander mens en ook geen God. Loslaten doe je namelijk in je eentje. Loslaten is per definitie een egocentrisch proces. IK laat iets los, waar IK last van heb. En nadat IK het heb losgelaten heb IK er mooi geen last meer van. IK bevrijd mij van iets akeligs zodat IK vrij en blij weer helemaal MIJZELF kan zijn. Leve (mijn) IK!

Er is een causaal verband tussen het toenemen van die afschuwelijke Boeddhabeeldjes in vensterbanken, tuinen, terrassen en de hemel wil niet weten waar nog meer enerzijds, en goedbedoelde adviezen om vooral maar dingen los te laten waar je last van hebt anderzijds. Want ergens last van hebben da's maar eh... lastig. Daar zijn we natuurlijk niet voor geschapen. Dat is vaak de gedachte die meekomt met dit soort uitspraken.

Maar dat is een leugen. Zie maar eens op Christus. Was hij geschapen om nergens last van te hebben? Om allerlei zaken los te laten? En de apostelen dan? Ook geschapen om te kiezen telkens los te laten en vrij en blij door het leven te wandelen?
Het tegendeel is waar, lezen we in de Heilige Schrift. Jezus was de Man van Smarten en bijna alle apostelen zijn (ook) de marteldood gestorven. Het enige wat ze hadden losgelaten was hun oude mens, hun vlees dat ze hadden laten kruisigen. Maar dat was geen loslaten pur sang. Dat was OVERGEVEN. Voor overgeven zijn twee partijen nodig. De een geeft (iets / zichzelf) over AAN de ander / de Ander. Overgave heeft een adres (buiten zichzelf). En dat maakt een wereld van verschil in vergelijking met loslaten.

Loslaten hoort bij Boeddha. Overgeven hoort bij Christus. (Mijzelf) overgeven doe ik aan Christus. Pas dan word en ben ik bevrijd van iets waar ik heel erg veel last van heb: mijn eigen ik.

Daarom: laat het niet los, maar geef het over.

Geef je zelf over.