Column: Een vrolijk gezang

Toeval. Het bestaat echt. Niet alleen in de combinatie van plaats en tijd, maar bijvoorbeeld ook in de muziek. Wie het bekende beginregeltje ‘Ik ben kabouter Plop’ zingt en dat naast Gezang 249 legt, zal ontdekken dat deze muzikaal identiek zijn. Wie de Plopwoorden nog even doorzingt op deze wijs van ‘Wij leven van de wind’ komt er nog een aardig eindje mee weg ook.

Tijdens een kort verjaardagsbezoek bij een gezin met jonge pubers en een spitsvondige vader wordt, tot groot vermaak van mijn zoons, deze toevalstreffer opgedist. Zodra ze thuis komen en zich in hun slaapkamer op de Lego storten, hoor ik van boven algauw de nieuw geleerde, alternatieve versie van het Ploplied voorbij komen. Omdat ik voorzie dat onze jongens spontaan de slappe lach zullen krijgen als dit lied ooit nog eens op zondagmorgen in de kerk gezongen gaat worden, brul ik naar boven dat ze onmiddellijk moeten stoppen. Later leg ik het ook nog maar even uit. Ze begrijpen het wel, maar jammer blijft het. Want dezelfde uitleg moest ook al eens gegeven worden na het zien van een televisieaflevering van Mister Bean. Daarin woonde deze Britse kwast een kerkdienst bij waarbij hij zichtbaar veel moeite moest doen om niet in slaap te vallen tijdens de preek. Dat was nog wel herkenbaar. Maar verder had Mister Bean geen gezangenbundel bij zich en spiekte hij daarom bij zijn hooghartige buurman in de kerkbank totdat die dat opmerkte en met venijnige blik de arme Bean het zicht ontnam. Dus murmelde die maar wat voor zich uit, totdat hij bij het einde van elk vers kwam: het driewerf ‘halleluja’ kon hij uit het hoofd meezingen. Dat deed hij dan ook drie maal zo luid, als moest de schade van alle verloren zinnen weer ingehaald worden. Zeer amusant, zo vond ook onze oudste. Maar toen Gezang 400 op een zondagmorgen een keer in de kerk bij ons in het dorp werd gezongen waren de rapen gaar.
Wij leven als christelijk gezin met twee besmette liederen uit het Liedboek der kerken. Humor heeft zijn prijs.

(Deze column werd in 2009 gepubliceerd in Aan de Hand.)