Mijn vader

Op zondag 3 december 1967 toen hij 59 en ik nog maar 10 jaar oud was overleed mijn vader. Na een huwelijk van twintig jaar werd mijn moeder (toen 52) op slag weduwe. Ze overleefde haar huwelijk nog twintig jaar.

Vierenveertig jaar na zijn overlijden heb ik weinig herinneringen meer aan mijn vader. Zijn roepnaam was Janus en iets daarvan klinkt nog door in de tweede doopnaam van onze jongste zoon. Janosh. Eén herinnering die sinds die fatale datum in 1967 overbleef is een kleinigheidje, waarvan mijn vader als vertegenwoordiger van een firma in etalagematerialen er ooit een handjevol mee naar huis nam. Het is een handzaam spiegeltje met op de achterkant de firmanaam en -logo. De P van Plexba levensgroot als een soort Euromast op een kleine wereldbol getekend. Want Plexba was een Rotterdams bedrijf. En ik ben heel lang in mijn hart nog een Rotterdamse jongen gebleven.

Sinds 1967 tot op de dag van vandaag wordt dit spiegeltje wekelijks gebruikt. Niet vanwege ijdeltuiterij of om te zwelgen in zelfmedelijden en ook niet allereerst  vanwege sentimentele redenen, maar vooral omdat het zo'n handig dingetje is om

a. je puistjes uit te knijpen (1969 - 1979)
b. je baard en vooral snor bij te knippen (1979 - 2012)

Onlangs liet ik dit spiegeltje per ongeluk uit m'n handen vallen. Stuk. Omdat ik zeker wist dat we er nog steeds wel een handjevol over hadden, maalde ik daar niet om. Maar toen ik eens ging kijken in de oude doos zag ik dat we nog maar twee hadden. Dat viel tegen. Vanaf vandaag doe ik dus extra voorzichtig met dit een-na-laatste spiegeltje. Want ik ben geloof ik toch sentimenteler dan ik durf toe te geven...